درد نامه برنامه های فرهنگی دانشگاه ها
نویسنده : بهروز
این روزها بازار برنامه ریزی برای برنامه های مختلف فرهنگی گرم است و با وجود این که گفته می شود دانشجویان را باید در برنامه های فرهنگی مشارکت داد باید به آن ها انقلاب و تاریخ را شناساند و ده ها صحبت دیگر اما در عمل اتفاق خاصی نمی افتد. از سویی به ادعای برخی از مسئولان فرهنگی دانشگاه ها طی سال های تحصیلی اخیر تاکنون شاهد کم رنگ شدن فعالیت های فرهنگی در دانشگاه های خراسان شمالی بودیم و مسئولان مرتبط هم از کمبود اعتبارات فرهنگی و یا اختصاص اعتبارات فرهنگی به امور دیگر خبر می دهند.
برنامه های تکراری
یکی از دانشجویان دانشگاه حکیمان می گوید: از برنامه های تکراری خسته شدیم زیرا برنامه های فرهنگی تفاوت چندانی با هم ندارند.
یکی از دانشجویان دانشگاه دولتی هم با بیان این که برنامه های فرهنگی باید آسیب شناسی شود، اظهارمی دارد: در حالی که فضای مجازی چشم ها را خیره و فرهنگ ها را دگرگون کرده نباید با برنامه های عادی و معمولی انتظار جذب دانشجویان را در برنامه های فرهنگی داشته باشیم و اگر در این مورد می خواهیم دانشجو پای کار بیاید باید از خلاقیت و ابتکار همین دانشجوها استفاده کرد.
او با بیان این که برنامه هایی مانند شب های شعر، تئاتر و فیلم جذاب ترین برنامه های دانشجویی است، می افزاید: تجربه نشان داده زبان هنر برای درک مفاهیم عمیق و انتقال معارف بهترین ابزار است اما به این مهم توجه لازم نمی شود و اگر نمایشنامه یا فیلمنامه ای دانشجویی باشد برای دریافت اعتبار باید از 7 خان عبور کنیم و در آخر هم عطایش را به لقایش می بخشیم.
ریسک شرکت در برنامه ها
ابراهیم در این مورد می گوید: شرکت در برنامه های فرهنگی با توجه به جو سیاسی برخی دانشگاه ها ریسک است و بیشتر می خواهم بیننده باشم تا بازیگر و فعال و نمی خواهم به جریان سیاسی خاصی منسوب شوم بنابراین ترجیح می دهم در گوشه ای تماشاگر باشم.
وی اضافه می کند: برای راه اندازی یک نشریه دانشجویی و یا برنامه خاص باید در تشکل ها و کانون ها عضو شوم و این در حالی است که حتی اگر عضو تشکلی هم شوم به تازه واردها بها داده نمی شود و برنامه ای هم اگر پیشنهاد شود برای آن بودجه ای نمی گذارند که بماند، چوب هم لای چرخ کار می گذارند.
تفکیک بودجه
یکی از فعالان فرهنگی دانشگاهی نیز می گوید: تفکیک بودجه های فرهنگی توسط وزارت علوم اقدام خوبی برای اجرای برنامه های فرهنگی بود. صدقی ادامه می دهد: در سال های گذشته، بودجه فرهنگی در قالب بودجه هایی مانند رفاهی و ورزشی به دانشگاه ها اختصاص می یافت و دانشگاه ها بر حسب نیاز آن ها را میان واحدها تقسیم می کردند که در این میان معذوریت هایی به وجود می آمد و اعتبار فرهنگی در بخش های دیگر هزینه می شد. او ادامه می دهد: خوشبختانه وزارت علوم شرایطی را فراهم کرده که بودجه های فرهنگی با سرفصل های جداگانه به دانشگاه ها ابلاغ می شود و باید در همان زمینه ها هزینه شود.
وی خاطرنشان می کند: دانشگاه ها هم باید به طور جدی پی گیر تخصیص اعتبارات فرهنگی باشند و باید این نگاه که دانشجویان از مسئولان برنامه و مطالبه فرهنگی داشته باشند نیز تقویت شود.
وی می افزاید: باید کانون ها و انجمن های دانشجویی این موضوع را از مسئولان شان مطالبه کنند تا اعتبارات فرهنگی در جای خودش هزینه شود و مدیر فرهنگی را از خودشان بدانند و پشتیبان او باشند.
بودجه های ناچیز و بی هدف
رئیس بسیج دانشجویی استان در مورد برنامه های فرهنگی و اعتبار این برنامه ها می گوید: یکی از دردهای عمده این است که بودجه برنامه های فرهنگی مناسب با تعداد دانشجویان و ظرفیت ها نیست.
امینی فر ادامه می دهد: همین بودجه های ناچیز هم هدف گذاری مشخص ندارد و انگار نظام مشخصی برای دخل و خرج های فرهنگی در دانشگاه ها نیست.
وی خاطرنشان می کند: بر این برنامه ها نمی توان نام فرهنگی گذاشت و در دانشجو بازخورد خاصی نمی بینیم و این در حالی است که علاوه بر این که تخصیص کم است همین بودجه های نازل هم در جای خود هزینه نمی شود و برنامه مشخصی برای آن نیست.وی با بیان این که باید مشخص شود دانشجو به عنوان مخاطب با حضور در این برنامه ها از کجا به کجا می رسد و چه رشدی دارد، می گوید: در حوزه های فرهنگی باید درخواست های دانشجو احصا شود و بدانیم در چه بخش هایی مخاطب زیاد است و در همان بخش ها کار شود. وی با بیان این که هر چه برای فرهنگ هزینه شود زیاد نیست، تصریح می کند: بسیاری از مشکلات دانشجویان و جامعه به موضوعات فرهنگی باز می گردد.
بودجه های ناکافی فرهنگی
مدیر دانشجویی مجتمع آموزش عالی فنی و مهندسی اسفراین هم با اذعان به این که بودجه فرهنگی برای اجرای برنامه های فرهنگی چشمگیر نیست، عنوان می کند: در سال جاری 20 میلیون تومان بودجه فرهنگی به این مجتمع اختصاص یافت که با توجه به این که 3 تشکل، 8 کانون و 9 انجمن داریم، کافی نیست. شیرازی ادامه می دهد: کافی است یکی از این تشکل ها و انجمن ها برنامه ای تدارک ببیند و یک سخنران دعوت کند، هزینه رفت و آمد این سخنران و اسکان و دیگر امور رقم هنگفتی می شود و یا اگر بخواهیم نشریه ای چاپ و تکثیر کنیم رقم زیادی می شود و به هر کدام از این تشکل ها و کانون ها و انجمن های مختلف یک میلیون تومان هم برسد نمی توانیم از آن ها انتظار معجزه و برنامه های خاص داشته باشیم.
وی با بیان این که با این ارقام نمی توان حتی برای 800 دانشجو پذیرایی مناسب تدارک دید، می گوید: با این وجود با برنامه ریزی و صرف وقت تمام تلاش خود را می کنیم که برنامه های مناسبی تدارک ببینیم.
هزینه کرد در جای خود
رئیس دانشگاه پیام نور استان هم در این مورد بیان می کند: حتی یک ریال از بودجه فرهنگی را که به این دانشگاه اختصاص می یابد، نمی توانیم در جای دیگر هزینه کنیم و حق نداریم و نمی خواهیم این کار را انجام دهیم.
دکتر مسعودی فر می افزاید: حتی اگر بتوانیم از بودجه های دیگر هم در این بخش هزینه می شود. وی با بیان این که توزیع بودجه بر اساس برنامه های فرهنگی و فعالیت های کانون ها و انجمن های این دانشگاه است می گوید: به فراخور فعالیت ها و برنامه های فرهنگی بودجه در نظر گرفته می شود و اگر خواهان کیفی شدن برنامه ها هستیم باید برنامه ریزی هایی که این انجمن ها و کانون ها دارند زمان بندی شده باشد.
وی ادامه می دهد: این تشکل ها باید برنامه هایی حتی برای 6 ماه خود تدوین کنند تا بتوان برای آن ها بودجه مناسب اختصاص داد. وی تصریح می کند: معمولا به همه برنامه های فرهنگی اگر غیر منطقی نباشد بودجه اختصاص داده ایم. وی با بیان این که برخی از کانون ها و انجمن های این دانشگاه نیمه فعال است بیان می کند: این کانون ها و انجمن ها طی برنامه هایی شناسایی و اقدامات لازم برای تحرک بخشی به آن ها انجام می شود.