گره کور در مرکز بجنورد
تعداد بازدید : 245
«پای توپ» میدان مقابله سواره ها و پیاده ها
نویسنده : شیرازی
گیج می شوی وقتی به اطرافت نگاه می کنی. قبل از چهارراه ایستاده ام ولی عبور خودروها اجازه نمی دهد از خیابان بگذرم.
بالاخره یک نفر جان فشانی می کند و قدم در خیابان می گذارد. خودرو با بوق کشداری اخطار می دهد ولی دیگر دیر شده است، حالا نوبت عابران پیاده است. اینجا هم مانند میدان شهید بجنورد، نوبت را جسور بودن و دل به دریا زدن تعیین می کند.
انگار خیابان شهید بهشتی، جنوبی و شمالی همین گونه است. ترافیک سرسام آور و جمعیت بسیار زیاد است و نوبت را هر که اول آمد، مشخص می کند.
«پای توپ» گرهی کور در خیابان شهید شمالی، مردمی دارد پر شور و فروشنده هایی که از اول صبح در مغازه را به همان سبک و سیاق قدیمی اش باز می کنند و تا ساعتی بعد از اذان ظهر هم هستند. تا قبل از اذان ولوله ای در بازار بر پاست، همه در هیجان و هیاهو هستند تا بتوانند اجناس خود را به مشتریان عرضه کنند.
برخی از مشتریان بی تفاوت از کنار اجناس این منطقه که با قیمت مناسب تری نسبت به بقیه مناطق شهر عرضه می شود، می گذرند و عده ای دیگر که بیشتر آن ها از روستا برای تهیه ما یحتاج آمده اند، با نگاه خریدارانه تری به کالاها نگاه می کنند.
گه گاهی می ایستند و قیمت چند جنس مورد نظرشان را می پرسند و ورانداز می کنند. اینجا همه چیز هست، از لبنیات فله ای گرفته تا دمپایی پلاستیکی، حبوبات و خشکبار و البسه. البته چند مغازه لوازم خانگی و طلافروشی هم هست تا نیاز خریداران این منطقه را رفع کند و آن ها را از رفتن به این خیابان و آن خیابان بی نیاز کند.
اینجا ظهرها یک باره به خواب می رود ، آنقدر که انگار نه انگار ساعتی قبل برای راه رفتن هم به مشکل بر می خوردی.وقتی مغازه ها تعطیل می شوند، می توانی فرسوده بودن منطقه را به وضوح ببینی. آن جا که مغازه های قدیمی با دیوارهای ضخیم چهره قدیمی شهر را بیشتر توی ذوق می زند و بعضی از مغازه دارهایی که از فروش کم می گویند و از پولی که برای زیبا کردن مغازه های شان در اختیار ندارند.
یکی از مغازه دارها می خندد و از فروش کم می گوید و بیان می کند: ما پولی به دست نمی آوریم که بخواهیم مغازه های مان را مرمت کنیم و مسئولان هم انگار جیب شان خالی است که نمی توانند به این منطقه رسیدگی کنند.
وی می افزاید: اینجا مشکل زیاد است و وقتی سر برمی گردانی و به هر قسمتی نگاه می کنی با ظاهر نامرتب خیابان روبرو می شوی و از همان اول صبح دیدن این اندازه مشکلات، خسته ات می کند.
وی اظهار می دارد: با این حال امیدوارم بزرگ ترین مشکل کسبه محل که ترافیک و خیابان باریک و یک طرفه است رفع شود تا ما هم از آرامش مغازه داری بهره ببریم.
وی از بافت فرسوده منطقه می گوید و بیان می کند: کار شهرداری برای این خیابان فقط جمع کردن دستفروش ها شده است، در حالی که ترافیک اینجا به قدری است که مسئولان هم از عهده حل این مشکل بر نمی آیند و البته همیشه اینجا شاهد تصادف های کوچک و بزرگ هستیم.
یکی دیگر از کسبه هم که این منطقه را از قدیمی ترین مناطق بجنورد می داند، می گوید: اینجا همیشه زندگی در جریان است و کاسب های این منطقه صبح زود با توکل به خدا مغازه هایشان را باز می کنند و کاسبی شان را شروع می کنند اما این روزها جمعیت آن قدر زیاد شده که از همان ابتدای صبح می توان ترافیک و شلوغی را در همه جای منطقه مشاهده کرد. او می افزاید: با آن که چند وقتی است که این خیابان یک طرفه شده است اما ترافیک و شلوغی آن گویا بدتر شده است، از سوی دیگر برخی تقاطع های این خیابان مانند « منصور حصاری» بسیار شلوغ شده به طوری که روزانه شاهد صحنه های خطرناکی در این منطقه هستیم.
شهروندی هم که در حال گذر از پیاده روهای تنگ و باریک پای توپ است از ازدحام جمعیت و سد معبری که کاسب ها ایجاد کرده اند گلایه دارد، او که به گفته خودش از اهالی چهارراه شهید صفاست، عنوان می کند: هر روز در همین مسیر تردد می کنم و هر روز شاهد ازدحام بی مورد جمعیت هستم. از سوی دیگر بیشتر وقت ها اجناس مغازه ها تا نیمه پیاده رو را اشغال کرده است و رفت و آمد را برای عابران مشکل می کند. هر چند او مشکلات این منطقه را فقط به همین چند معضل ترافیکی محدود نمی داند اما عقیده دارد باید مسئولان فکری اساسی برای رفع مشکلات منطقه کنند.
اینجا خیابانی در مرکز شهر بجنورد میان ازدحام جمعیت و شلوغی بازار و ترافیک آدم ها، به خیابانی فراموش شده برای مسئولان تبدیل شده است.
شاید مانند مغازه قدیمی «حاج قاسم» که حالا فقط در چوبی شکسته ای از آن به جا مانده و عطر روغن زردهای اعلایش در میان خاطره های اهالی گم شده است، این بخش از شهر هم میان مشکلات گم شده است.