یادداشت
تعداد بازدید : 169
چرایی الگو گیری از فاطمه زهرا (س)
در جامعه امروز که نظام سرمایهداری غرب با تهاجم فرهنگی خود سعی دارد الگویی مبتذل و غیرانسانی برای زنان و دختران مسلمان ارائه کند به طورحتم پرداختن به ابعاد گوناگون شخصیت حضرت فاطمه زهرا (س) میتواند الگوی عملی مناسبی برای جامعه باشد. بانوان باید از سیره حضرت فاطمه زهرا(س) در تمامی شئونات زندگی از جمله سبک زندگی، عفاف، حجاب، ساده زیستی و ولایتمداری ایشان درس گرفته و آن را سرلوحه امور زندگی خود قرار دهند. اگر بانوان جامعه توانستند سیره دخت نبی مکرم اسلام (ص) را در خانواده خود و جامعه جاری و عملی کنند، افتخار جامعه میشوند و قدر و منزلت پیدا میکنند. الگوسازی از حضرت زهرا (س) در جامعه مهم است و تنها یک بحث کلامی نیست. باید در جامعه ظرفیت ها و قابلیت هایی وجود داشته باشد تا ما بتوانیم این آرمان را تحقق بخشیم.
در زندگی فاطمه زهرا (س) باید نگریست و به دنبال یک الگو بود. آن حضرت با قداست و قدسیتی که دارد از زنان برتر عالم است و از ایشان به عنوان «سیدة نساءالعالمین» یاد شده است. از مهم ترین شیوه های تعلیم و تربیت، روش الگوگیری است. اسلام هم برای تربیت و تعالی انسان ها، بر این اصل مهم تأکید نمود؛ زیرا شخصیت الگو، به عنوان یک نقطه کانونی در محور رشد و هدایت های اخلاقی و تربیتی قرار می گیرد و در شکل گیری رفتار تربیت شونده، آثار زیادی را بر جا می گذارد. به همیت دلیل قرآن کریم الگوهای صحیحی را تعیین و بر پیروی از ایشان سفارش کرده است. از سوی دیگر نیاز به الگو، از نیازهای طبیعی بشر است و انسان را وا می دارد تا تلاشی هدف دار و آگاهانه برای رسیدن به ویژگی های رفتاری و اخلاقی الگو در پیش گیرد.
قرآن کریم، رسول گرامی اسلام(ص) را الگوی شایسته و اسوه حسنه مؤمنان معرفی کرده است، در این الگوگیری فرقی میان زن و مرد نیست، اما به دلیل خُلق و خوی و مسئولیت های خاص زنانه، لازم است زنان از جنس خود هم الگویی داشته باشند تا از نظر پذیرش الگو و روشن شدن مصادیق اسوه پذیری، به راه و رسم و سیره اخلاقی و خانوادگی او اقتدا کنند. پیامبر(ص) در سخنانش، فاطمه(س) را از وجود خود می دانست و بارها در جمع مؤمنان فرموده بود: فاطمه(س) پاره تن من است. وجود فاطمه(س) از وجود رسول خدا(ص) جدا نیست و سیره او جلوه دیگری از سیره پیامبر(ص) است، پس فاطمه(س)، ادامه راه و سیره رسول خدا(ص) در همه زمینه هاست از جمله بندگی خدا، تقوا و عبادت، حجاب و عفاف.