ضیغمی- فلور نظری  با سریال «گسل» به تلویزیون می آید.این بازیگر سینما و تلویزیون که تاکنون در سریال هایی هم چون خانه به دوش، متهم گریخت، تب سرد، مسافری از هند، پزشکان و بگذار آفتاب برآید نقش آفرینی کرده است درباره فعالیت های اخیر خود به خبرنگار ما گفت: مدتی مشغول بازی در سریال «گسل» به کارگردانی آقای بذرافشان بودم و نقشم در آن به پایان رسیده است.نظری با اشاره به نقش خود در سریال توضیح داد: نقش زنی به نام  لیلا را بازی می کنم که همسر یک مسئول است. بیژن امکانیان ایفاگر نقش مقابلم است. من و او برای نخستین بار هم بازی شدیم و خوشحالم که در این مجموعه حضور دارم.نظری با بیان این که فیلمنامه و نقشم را در سریال دوست دارم، تصریح کرد: لیلا شخصیت بامزه و دوست داشتنی دارد. نقش جای کار بسیاری برایم داشت و برای همین جذابیت داشت.وی تصریح کرد: من پیش از این با آقای بذرافشان در مقام نویسنده همکاری داشتم. اما برای نخستین بار است که به عنوان کارگردان با او همکاری کردم.به گفته نظری فیلم های «ملی و راه های نرفته»، «افسانه گل آباد» و «صداهای خاموش» با بازی او در نوبت اکران قرار دارد.

 

فیلم سینمایی «توچال» به کارگردانی محمد آهنگرانی و تهیه‌کنندگی سیدمحسن جاهد با پایان تدوین و ساخت موسیقی در حال حاضر در مرحله صداگذاری قرار دارد و به زودی آماده نمایش خواهد شد.لیلا زارع، پژمان بازغی، شهاب شادابی، دیبا زاهدی، علی فرهنگی، مانی ترلان، امیر هدایتی و بیتا ایمانی بازیگران این فیلم سینمایی هستند.«توچال» یک ملودرام عاشقانه است و در خلاصه داستانش آمده است: نوید عضو قدیمی گروه امداد و نجات پیست توچال به دعوت مهران دوستش که سرپرست تیم است بعد از سال ها به پیست بازمی گردد. با بازگشت نوید به پیست اتفاقاتی رخ می دهد که خط اصلی داستان این فیلم را شکل می‌دهد.آهنگرانی پیش از این ساخت فیلم سینمایی «یکی برای همه» را در کارنامه خود داشته است و «توچال» دومین فیلم بلند این کارگردان محسوب می شود.

 

فیلم سینمایی «چهار اصفهانی در بغداد» به کارگردانی محمدرضا ممتاز با بازی اکبر عبدی، نسرین مقانلو، ارژنگ امیرفضلی و جعفر دهقان وارد شبکه نمایش خانگی شد. این فیلم زندگی یک خانواده اصفهانی را روایت می‌کند که  مشکلات مختلفی دارند و درگیر جنگ می شوند و همین مسئله برای آن‌ها مسائل مختلفی را در پی دارد.

 

من خودم را هنرمند نمی‌دانم. از بچگی کارم را شروع و در رادیو و تلویزیون و سینما هم کار کردم و سال‌ها آمدم و رفتم و صادقانه کار کردم و مردم را دوست داشتم و برای این کار زحمت کشیدم تا بالاخره چهار نفر من را شناختند و همین‌طور بی خود و بی‌جهت شناخته‌ نشدم. الان که بیکارم تمام برنامه‌های تلویزیون را رصد می‌کنم ببینم در این سریال چه کسی بازی کرده و در آن‌ یکی چه کسی بازی کرده است. نمی‌گویم من باید در همه آن‌ها بازی کنم اما بد نیست جوان‌ترها گاهی هم از ما یاد کنند. این اخلاق را پرویز پرستویی هم دارد و خدا عمرش بدهد در سریال «آشپزباشی» با ایشان بازی کردم. با «محمدرضا هنرمند» دو جا همکاری داشتم، یکی همین سریال «آشپزباشی»، یکی «دزد عروسک‌ها» که نقش پلیس را داشتم و فقط سوت می‌زدم.

 

«آلفردو جیمز پاچینو» در سال 1940 در هارلم نیویورک به دنیا آمد. سرگرمی کودکی اش تقلید صدا و تکرار بازی هنرپیشگان بزرگ در فیلم هایی بود که روی پرده می دید. علاقه چندانی به تحصیلات آکادمیک نداشت، برای همین در 17 سالگی دبیرستان هنرهای نمایشی منهتن را رها و شغل های مختلفی را تجربه کرد، هر چند علاقه اش یعنی بازیگری را به شکل آماتور و در اجراهای محلی دنبال کرد.در سال 1960 به مدرسه بازیگری هربرت برگهاف رفت تا زیر نظر چارلز لافتن آموزش ببیند. متدهای بازیگری را از لی استراسبورگ آموخت که بعدتر در قدرتمندترین نقش آفرینی هایش از آن ها استفاده فراوانی کرد. آل پاچینو بازیگری است که نقش ها را از آن خود می کند، برای همین در هر فیلم و در نخستین دیدار با او، این پاچینو است که دیده می شود. در متفاوت ترین بازی هایش، کاریزمایی با خود دارد که جذب کننده است و همین، از پاچینو ستاره ای ساخته که شرح حال نویسان هالیوودی بر او نام «افسانه» نهاده اند.

 

در این شماره، اخبار و نقل قول های مهم سینما و تلویزیون در هفته گذشته را در اختیارتان قرار می دهیم.

*مهران غفوریان از نگارش و طراحی مجموعه طنز «زیر آسمان شهر» پس از پایان حضورش در مجموعه «پنچری» که این روزها در آن ایفای نقش می‌کند، خبر داد.

*نسخه نمایش خانگی فیلم تحسین‌شده «ماجرای نیمروز» به زودی وارد بازار می‌شود.

*محمد احمدی تهیه کننده «اسکی باز» از پایان تدوین این اثر و ارائه نسخه‌ای از آن به جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان خبر داد.

*مهران غفوریان، نیما شاهرخ شاهی و علی صادقی به فیلم جدید محمد عرب با نام«آتش و قداره»  پیوستند.

*«تری گیلام»، کارگردان و فیلمنامه‌نویس بریتانیایی از پایان ساخت فیلم «مردی که دن کیشوت را کُشت» پس از نزدیک به ۲۰ سال خبر داد.

ضیغمی-«برادرم خسرو» نخستین تجربه کارگردانی جوان، اثر خوش ساختی است.  فیلم از آن جا آغاز می شود که خسرو باید مدتی در منزل برادرش ناصر  زندگی کند. او  رفتارهای عجیب و کودکانه ای دارد که آرامش خانه برادرش ناصر را از بین می برد. فیلم قصه محور است و وضعیت کلی داستان را برای مخاطب خود روشن و به روایت یک داستان واحد در چارچوبی که مشخص می کند می پردازد و اضافه گویی ندارد.بازی بازیگران خوب است. ناصر هاشمی بازی بسیار خوبی در نقش ناصر داشته است و نقطه قوت فیلم محسوب می شود. شهاب حسینی هم بازی قابل تحسینی را ارائه داده است. برادرم خسرو به عنوان فیلم اول یک کارگردان، قطعا تجربه خوبی است و دیدن آن را می‌توان توصیه کرد.  فیلم به معضل جدیدی می پردازد که قبلاً کمتر در سینمای ایران شاهد آن بوده ایم.

 

ضیغمی- «فاطمه گودرزی» علاوه بر این که به عنوان بازیگر فعالیت می کند در کارهای خیرخواهانه نیز حضور دارد. او اکنون به عنوان سفیر تندرستی بنیاد دیابت فعالیت می کند. این بازیگر نام آشنا که در بیشتر فیلم‌ها و سریال ها در نقش یک مادر ظاهر می‌شود، در حوزه‌های دیگر سلامت هم به عنوان سفیر فعالیت دارد و به بچه‌های سرطانی و کم توان ذهنی خدمت‌رسانی می‌کند. با «فاطمه گودرزی» درباره جزئیات فعالیت‌های آموزشی‌اش در حوزه سلامت و دغدغه جدید و متفاوتش در این مورد هم صحبت شدیم.

چه شد وارد حوزه سلامت شدید؟

سلامت باید دغدغه همیشگی مردم باشد. اگر انسان سلامتی نداشته باشد زندگی ارزش ندارد و قابل تحمل نیست. بنابراین بدیهی است که ما بازیگران به عنوان افرادی که الگوی جامعه هستیم باید حضور داشته باشیم تا بتوانیم تاثیر بیشتری در جامعه بگذاریم.

وظیفه سفیر سلامت چیست؟

شما می توانید نماینده گروهی باشید و همه جا حضور داشته باشید و کار کنید و تغییری در ذهن آدم ها به وجود آورید. برای بازدید از بیماران باید برنامه ریزی صورت گیرد و بدون هماهنگی نمی توان این کار را انجام داد. مهم ترین کار این است که هر جایی که صحبت از سلامت است به عنوان سفیر حضور داشته باشیم. در هر مراسمی حاضر شویم تا مردم توجه ویژه‌تری به آن بخش کنند. شاید بخش اصلی کار ما این باشد.

خودتان چه اقداماتی در این زمینه انجام داده اید؟

به اطرافیان خود پیشنهاد می کنم تا غذای سالم مصرف و از فست فود کمتر استفاده و سعی کنند فضا را کم تر آلوده کنند، خودشان هم به فضای آلوده نروند و مواظب جسم خود باشند. در گذشته در کشیدن قلیان افراط می شد البته اکنون اندکی مصرف آن کمتر شده است.

 وقتی که چهره های شناخته شده سفیر می‌شوند چه اتفاقات مثبتی رخ خواهد داد؟

ما الگویی برای مردم هستیم بنابراین علاقه و ارتباط عاطفی بین ما وجود دارد که حرف مان را بهتر گوش می دهند.

از این که سفیر هستید چه حسی دارید؟

حس خوبی است وقتی می توانم در سلامت جامعه خود تاثیر بگذارم.

مهم ترین نیاز حوزه سلامت در کشور چیست؟

به نظرم باید به هر شکل ممکن از طریق رسانه  ها، انتشار بروشور و برگزاری مراسم مختلف و کارگاه ها مردم آگاه شوند. ما باید مدام تابلوهای سلامت را ببینیم و ملکه ذهنمان شود.

اگر خاطره ای در این زمینه دارید برای ما تعریف کنید؟

من با افرادی مثل بچه های سرطانی کار کرده ام که آن ها را از دست داده ایم. فیلمی کار کردم که درباره دختر بچه سرطانی بود و ما زندگی نامه او را می ساختیم. در بیمارستان کودکان سرطانی فیلم برداری داشتیم که با چند کودک بیمار کار می کردیم. در این فیلم دختربچه ای با ما کار می کرد و ذهنش مشغول و سرش گرم شده بود و حال خوبی داشت. بعد از مدتی مادرش به من پیامک داد که دخترم را از دست دادم و من متاثر شدم. بنابراین سعی می کنم هر کمکی که از دستم بر می آید به خصوص در زمینه کودکان بی گناه و مظلوم انجام دهم.