شوت های بی هدف در زمین ورزش کودکان
نویسنده : شیرازی
روز جهانی کودک گذشت و سکوت ورزشی ها در این روز بزرگ کمی عجیب به نظر می رسد. شاید آن قدر همه درگیر تغییر و تحولات و اتفاقات پر مشغله ورزش هستند که یادشان رفته ورزش از کودکی شروع می شود تا به آینده ای روشن برسد.
شاید یادمان رفته کودکان ما کودکان دهه های 50 و 60 و حتی اوایل 70 نیستند که خودشان طناب بردارند و مسابقه طناب زنی بگذارند، گرگم به هوا بازی کنند یا در خانه بالا و پایین بپرند و از دیوار راست بالا بروند. بچه های دهه 90 پشت سیستم ها و در فضای مجازی دویدن را تماشا می کنند و الگوهای شان آدم های تخیلی می شوند و از آن جایی که به توانایی تخیلی آن ها دسترسی ندارند باز هم فقط تماشا می کنند.
این روزها توجه به ورزش کودکان در شعار زیاد است و پای عمل که می رسد همه دنبال نتیجه اند و کمتر به ورزش بدون قهرمانی برای کودکان توجه دارند. استعدادیابی یکی از وظایف هیئت هاست ولی هیئت ها در کلاس های اوقات فراغت و خانواده ها در مقابل تحرک کودکان خود مسئولند.جست و خیز کردن کودکان البته حوصله هم می خواهد و به همین دلیل حتما شنیده اید که بچه هایی که آرام و بدون تحرکند اغلب به عنوان بچه های خوب و بچه هایی که پر جنب و جوشند به عنوان بچه های بد و شلوغ معرفی می شوند. کاش خانواده ها به این جنب و جوش ها هدف می دادند تا بچه ها در مسیر ورزش و تحرک انرژی شان را تخلیه کنند.کافی است سری به بعضی از مهدهای کودک مرکز خراسان شمالی بزنیم تا متوجه شویم بازی و ورزش های پرتحرک جزو اولویت های آن ها نیست و کلمه های بشین، ساکت و آرام باش زیاد به کار می رود.
بازی ها محدود به زمان کوتاه است و خانواده ها هم برای شان مهم تر است که چه چیزی یاد گرفته اند نه این که چه بازی انجام داده اند و فقر حرکتی در کودکان حاصل این روش فکری است.
البته در حرف و پرداختن به موضوع ورزش، همه پدران و مادران به این امر واقفند که انجام حرکات ورزشی نه تنها برای سلامت کودکان شان مفید است بلکه باعث رشد مهارت های اجتماعی آن ها می شود و اعتماد به نفس آن ها را افزایش می دهد و از این رو مایل هستند تا فرزندان شان به فعالیت های ورزشی بپردازند اما اغلب آنها نمی دانند که چه ورزشی برای کودکان شان مناسب تر است و از چه زمانی باید آن ها را برای ورزش کردن تشویق کرد.
در این باره با یک دکترای تربیت بدنی گفت و گو کردیم که در ادامه می خوانید.
«نجمه شجاعیان» که در گرایش رفتار حرکتی دکترا دارد می گوید: مهمترین و بهترین معیار برای انتخاب یک رشته ورزشی مناسب در وهله اول اشتیاق و علاقه کودک است، پس باید ابتدا توجه کنید که او چه رشته ورزشی را دوست دارد. توجه داشته باشید علاقه او در این میان نقش مهمی دارد زیرا باعث تقویت انگیزه و عملکرد بهتر او می شود.
وی بیان می کند: اما اگر فرزندتان به ورزش خاصی علاقه داشت و شما برعکس به او رشته دیگری را تحمیل کردید باید منتظر باشید که هر لحظه کودک تان آن را رها کند یا منتظر هیچ گونه پیشرفتی از سوی او نباشید.
وی تصریح می کند: اگر احساس می کنید و می دانید که این علاقه، علاقه ای گذرا و موقتی است، باز هم به فرزندتان اجازه دهید که آن را تجربه کند و گاهی اوقات زمان لازم است تا کودک ورزش مورد علاقه اش را کشف کند.وی یادآور می شود: در بعضی از کودکان که دچار مشکلاتی در بعضی از زمینه ها هستند مانند کمبود اعتماد به نفس، شرم و خجالت و... انجام یک فعالیت ورزشی مناسب می تواند به رشد این وجود شخصیتی آنها کمک کند.
وی بیان می کند: لازم است که پدر و مادر ابتدا در پی کشف معضل و کمبودی که کودک از آن رنج می برد باشند و بعد با پیشنهاد ورزش مناسب به او کمک کنند تا بر آن غلبه کند، به عنوان مثال اگر کودک بسیار خجالتی و کم رو است ورزش جمعی مانند فوتبال، بسکتبال و والیبال به او کمک خواهد کرد تا بر این مشکل غلبه کند و مهارت های اجتماعی او را بهبود خواهد بخشید . به طور کلی بهتر است برای انتخاب رشته ورزشی مناسب با یک مشاور هم مشورت شود.وی اظهار می کند: سومین معیار برای انتخاب یک رشته ورزشی مناسب، سن کودک است، شما به عنوان پدر و مادر و بزرگتر باید آگاه باشید که فرزندتان برای انجام بعضی از ورزش های سنگین هنوز توان جسمانی زیادی ندارد یا هنوز قادر نیست ورزش هایی را که جمعی و انجام آنها مستلزم داشتن روحیه همکاری و هم زمانی و تعادل و توازن بین اعضای گروه است انجام دهد.
وی بیان می کند: برای سنین پایین ورزش باید آموزشی باشد مانند شنا، ژیمناستیک و... که دراین سن کودک با مقدمات آن آشنا می شود و لازم به ذکر است که او می تواند از سن پنج سالگی انجام این فعالیت ها را آغاز کند.
وی ادامه می دهد: یادمان باشد در هنگام ورزش تحمل کودکان در برابر گرما کمتر است، بنابراین باید مراقب باشیم دچار کمآبی نشوند. معمولا هنگام انجام حرکتهای ورزشی، بدن کودکان گرمای بیشتری تولید میکند در حالی که کمتر عرق میکنند و به همین دلیل باید توجه خاصی به مسئله کمآبی آن ها شود. لازم است بطری آب هنگام تمرین یا مسابقه در دسترس کودکان باشد.
وی بیان می کند: اکثر کودکانی که در دوران خردسالی فعالیت بدنی و ورزشی بیشتری انجام می دهند در بزرگسالی نیز این فعالیت ها را ادامه می دهند ودر آینده فعال تر خواهند شد.وی خاطرنشان می کند: فعالیت بدنی و ورزشی برای کودکان باید سرگرم کننده، مفرح و جذاب باشد.