هشدار به آن هایی که ورزش نمی کنند
تعداد بازدید : 123
فقر حرکتی در کمین خانواده ها
شیرازی
فقر حرکتی و تغذیه نادرست آمار تکان دهنده ای دارد که حتی اگر پروژه ها و تحقیق ها را هم مطالعه نکنید با چشم می توانید آثار آن را ببینید. اتفاقی که آینده چالش برانگیزی را برای خانواده های ایرانی از جمله خراسان شمالی متصور می سازد.
فقط کافی است کمی چشم بگردانیم و فست فودها را تماشا کنیم یا سر کلاس های مدرسه در مهر، دانش آموزانی را که در تابستان چاق شده اند ببینیم یا افرادی را مشاهده کنیم که ناهنجاری های قامتی شان خودنمایی می کند.یک دکترای تربیت بدنی در این باره می گوید: گسترش زندگی آپارتمانی، مشغله والدین و فضای محدود شهری دستبهدست هم می دهند تا بچههای ما نسبت به نسلهای گذشته فعالیت کمتری داشته باشند و دچار فقر حرکتی شوند.
«شجاعیان» می افزاید: در واقع اگر این گونه پیش برویم ممکن است بیشتر کودکان و نوجوانان امروز ما در آینده از نظر قامتی دچار انحراف ستون فقرات شوند یا به واسطه کمبود فعالیت بدنی ضربان قلب شان به سطح مطلوبی نرسد و بیماریهایی همچون فشارخون بالا یا چاقی مفرط آنها را تهدید کند.
یک دانشجوی دکترا گرایش فیزیولوژی ورزشی بیان می کند: 30 دقیقه فعالیت فیزیکی روزانه برای هر فرد باید مثل خوردن و خوابیدن جزئی از برنامه روزانه باشد.«هدایتی» می گوید: البته آن چه بیش از مدت زمان فعالیت باید مورد توجه قرار گیرد استمرار و برنامهریزی مناسب در انجام مرتب و پایدار ورزش و فعالیت بدنی ولو در زمان کوتاه است.
آمار فقر حرکتی و تغذیه ناسالم در ایران آن قدر نگران کننده است که مدیر کل ورزش های همگانی وزارت ورزش و جوانان هم دغدغه اش فقر حرکتی مردم باشد.
ورزش همگانی مسئله مهمی است که به گفته «مولایی سفید دشتی» زیر سایه ورزش قهرمانی قرار گرفته است.
مدیرکل ورزش های همگانی وزارت ورزش و جوانان می گوید: برای سلامت جامعه باید ارزش قائل باشیم و سه دستاورد سلامت اجتماعی، روانی و جسمانی جزو وظایف ذاتی ورزش و باید دید خروجی آن ها در کشور ما چگونه است.«سفید دشتی» می افزاید: کشورهایی مانند استرالیا از ورزش، در اقتصاد، بهداشت و درمان، آموزش و پرورش و صنعت و کار استفاده می کنند و باید سرمایه گذاری جدی در ورزش انجام شود و این نباید فقط یک شعار باشد.وی بیان می کند: باید ببینیم سال ها فعالیت ورزشی چه تاثیری در سلامت مردم ما داشته است؟ وضعیت خانواده های ما حاصل کار تمام دانشگاه ها، فدراسیون ها و ادارات است که چرخ ورزش را به حرکت در می آورند و تحقیقات نشان می دهد یک جایی دچار غفلت شدیم.
او تصریح می کند: اگر با این دست فرمان جلو رویم دچار بحران می شویم، به طور مثال چرا 21درصد دانش آموزان ایرانی چاق شدند یا بیشتر از 80 درصد افراد فشار خون بالا دارند؟وی اضافه می کند: اگر یک مدال به دست آید همه به ورزشکار تبریک می گوییم ولی از فردی که به ورزش کردن مردم کمک کرده است، به راحتی می گذریم.
وی بیان می کند: ما یکی از کشورهایی خواهیم بود که در 25 سال آینده نرخ کهنسالی مان از سایر کشورها بیشتر است و امیدوارم کهنسالان سالمی داشته باشیم ولی با این وضعیت متاسفانه باید منتظر کهنسال بیماران باشیم که اجتماع ما را در می نوردند.وی تاکید می کند: اصلی ترین و کم هزینه ترین راهبردی که می توانیم به این وضعیت بهبود ببخشیم فعالیت جسمانی و ورزش است که باید آن را بین تک تک مردم جا بیندازیم.«سفید دشتی» توضیح می دهد: رویکرد ترغیب و ایجاد انگیزه مانند جایزه پراید که به مردم برای ورزش کردن می دهیم، رویکرد کم اثری است چون کانون توجه آن رفتار مخاطب نیست.وی تأکید می کند: فکر می کردیم کانون و مسئله اصلی در ورزش همگانی، برگزاری رویداد است بنابراین مرتب رویداد برگزار می کردیم اما به این نتیجه رسیدیم که مسئله اصلی تغییر رفتار و آن زمان بر است و باید روی مکانیزم تغییر رفتار در کشور سرمایه گذاری کنیم.
وی اضافه می کند: یک برنامه را می گذاریم همه انجام دهند در حالی که استان ها، قومیت ها و فرهنگ های خود را دارند و با نگاه کلیشه ای و راهکارهای کلی نمی توانیم کاری انجام دهیم.«سفید دشتی» مثال جالبی در این باره می زند، او می گوید: اکنون ورزش رقیب های جدی مانند فضای مجازی دارد، نمی توانیم بدون بررسی رقبا کاری انجام دهیم. بچه ورزش می کند و مادر برایش پیتزا سفارش می دهد! نمی شود فقط یک نهاد پای کار باشد، بهداشت و درمان هم باید وارد شود و رسانه ها باید حواس شان به ورزش همگانی باشد.وی اظهار می کند: زمانی می توانیم بگوییم ماموریت ورزشی مان درست انجام شده که تعداد افرادی که فعالیت ورزشی می کنند، بیشتر شود.