مریم ضیغمی- «مژده خنجری» می گوید که از دوران نوجوانی آرزو داشت مجری شود و سال ها برای رسیدن به هدف خود تلاش کرد و با پشتکارش به آرزویش رسید. این مجری توانا دارای مدرک فوق لیسانس روان شناسی از دانشگاه شهید بهشتی است. خنجری با گزارشگری وارد تلویزیون شد و اولین اجرای خود را در سال 91 روی آنتن برد. او چندی پیش با برنامه «عطسه» مهمان شبکه 3 سیما بود که این موضوع بهانه گفت و گوی ما شد.
در دوره ای که کرونا شیوع پیدا کرده، چالش های اجرا برای تان چیست؟
قطعاً اجرای برنامه در این شرایط خیلی سخت است به خاطر این که در بعضی از برنامه ها که مهمان داریم باید یک جاهایی ماسک بزنیم و برخی جاها خیر، چون ارتباط ما با مخاطب از طریق میمیک صورت است و اگر ماسک بزنیم این ارتباط خیلی خوب برقرار نمی شود و مجبوریم پروتکل ها را کمتر به واسطه رفتن به جلوی دوربین رعایت کنیم و در معرض خطر هستیم. از همان ابتدا که کرونا آمد در اوج محدودیت ها حرفه ما تعطیلی نداشته و ندارد و جزو مشاغلی است که تعطیلی ناپذیر است. ما در دوران قرنطینه باید برنامه های مفرحی را تولید کنیم. البته بچه های پشت صحنه خیلی رعایت و تلاش می کنند که اتفاق های خوبی بیفتد و کسی بیمار نشود.
به گذشته برگردیم؛ می خواهم بدانم اجرا هدف و آرزوی دوران کودکی تان بود؟
من از دوران کودکی 2 هدف داشتم، یکی این که روان شناس و دوم این که مجری شوم تا در تلویزیون درباره روان شناسی صحبت کنم. وقتی از فرانسه به ایران آمدم، در دانشگاه قبول و بعد مترجم و گزارشگر زبان فرانسه شدم و راهی نبود که به شکل مستقیم اجرا کنم. یک روز به خواست خدا تهیه کننده برنامه «به روز» یکی از گزارش هایم را دید و پیشنهاد داد که در شبکه 3 سیما تست بدهم. فکر نمی کردم پذیرفته شوم اما خدا را شکر پذیرفته شدم یعنی خود اجرا در مسیر من قرار گرفت و خیلی دنبالش نرفتم.
اعضای خانواده تان مخالفتی برای ورودتان به این حرفه نداشتند؟
همسرم مخالفتی برای ورودم به این حرفه نداشت. پدرم همیشه می گفت که اجرا را به عنوان یک شغل انتخاب نکنم چون همیشگی نیست و تمام تمرکزم را روی این حرفه نگذارم زیرا اگر روزی نباشد خیلی ضربه می خورم، بهتر است برایم این حرفه اهمیت داشته باشد و برای موفقیت و پیشرفت خودم تلاش کنم اما در کنار آن یک تخصص اساسی داشته باشم که حرفه اصلی ام باشد تا اگر روزی در عرصه اجرا نبودم افسرده نشوم. سخنان پدرم را مد نظر قرار دادم و حرفه اصلی ام را روان شناسی انتخاب کردم و در کنارش اجرا هم می کنم.
دختران جوان برای ورود به عرصه اجرا چه محدودیت هایی دارند؟
برای من هیچ محدودیتی وجود نداشت چون ابتدا به عنوان مترجم زبان فرانسه وارد سازمان شدم و بعد به حوزه اجرا ورود کردم. در حقیقت هیچ زمانی تصور نکردم چون خانم هستم محدودیتی برای کار کردن یا حضور در فضاهای اجتماعی دارم.
ابتدا برای دادن تست زبان فرانسه به معاونت سازمان مراجعه کردم، در آن مقطع چون مترجم و گزارشگر می خواستند پذیرفته شدم و فعالیت خود را در سازمان آغاز کردم.
رمز استمرار فعالیت شما به عنوان یک مجری جوان در سازمان چیست؟
بدون حاشیه کار می کنم. سعی می کنم کاری به کار کسی نداشته باشم و کار خود را به درستی انجام دهم، خود را وارد حاشیه های زرد نکنم و وظایف خود را به نحو احسن انجام دهم. آدم کمال گرایی هستم و دوست دارم کارم را درست انجام دهم بنابراین سعی کرده ام تا جایی که در توان دارم برای موفقیت در حرفه خود تلاش کنم.
با برنامه «ویتامین ث» خیلی دیده شدم و برنامه «به روز» که با آن وارد حوزه اجرا در معاونت سیما شدم و 4، 5 سال است که اجرای آن را برعهده دارم کم کم به دیده شدنم کمک کرد چون اکنون خیلی ها مرا به عنوان مجری برنامه «به روز» می شناسند و می گویند من را برای اولین مرتبه در این برنامه دیده اند.
یک مجری خوب دارای چه معیارهایی است؟
ابتدا باید کارش را به شکل حرفه ای انجام دهد یعنی بسیار مطالعه داشته باشد، قبل از هر اجرایی به خصوص در مناسبت های مختلف اطلاعات لازم را کسب و با مخاطب به شکل درست ارتباط برقرار کند چون مخاطب متوجه می شود آن مجری نقش بازی می کند یا شخصیت واقعی خودش است.
تفاوت یک مجری با بازیگر در همین است که باید خودش باشد تا به دل مردم بنشیند، در حرفه بازیگری برعکس آن صدق می کند و باید فرد در قالب نقش برود تا به دل مردم بنشیند و اگر یک مجری این مسئله را درک کند خیلی در حرفه خود موفق است.
امیدوارم در حرفه خود موفق بوده باشم. هیچ وقت بیکار ننشسته و همیشه سعی کرده ام در حوزه های مختلفی که دارم تلاش کنم و به این که من یک مجری هستم و منتظر بمانم تا تهیه کننده با من تماس بگیرد که یک برنامه را اجرا کنم، بسنده نکنم بلکه در کنارش درس خوانده و سعی کرده ام در زبان فرانسه و اجرا خود را تقویت کنم. سعی کردم چند شاخه بودن را حفظ کنم و یک آدم تک بعدی نباشم که صرفاً نیازم توسط اجرا برطرف شود و همیشه نیازمند آن باشم. آدمی هستم که ساعت 5 بیدار می شوم و برنامه زنده را اجرا می کنم، سپس سر کلاس و بعد به سازمان می روم و بعد از آن به منزل بر می گردم و کارهای منزل را انجام می دهم. می خواهم بگویم دوست دارم از لحظاتم استفاده کنم.
تا چه زمانی به حرفه خود ادامه می دهید؟
تا زمانی که حس کنم حرفی برای گفتن دارم و حضورم می تواند مفید باشد و مخاطب را جذب کند، به خصوص در حوزه روان شناسی خیلی دوست دارم یک برنامه خاص را تهیه یا حداقل اجرا کنم و جزو هدف هایی است که دوست دارم به آن برسم.
در حیطه اجرا الگویی دارید؟
مجریان خوب خانم و آقا در رسانه زیاد داریم مثلاً فرزاد حسنی، محمدرضا شهیدی فر یا مجریان کودک قدیمی خانم ها خامنه و هاشمی. به هر حال از هر مجری چیزی می آموزم و از هر کدام یک نکته مثبت را که می تواند در من تاثیر بگذارد برمی دارم و الگوبرداری می کنم تا کاملاً یاد بگیرم.
اکنون کجای کار ایستاده اید؟
در حرفه اجرا در ابتدای کار هستم یعنی اگر راه صد درصدی را برای خود تصور کنم تاکنون 30 درصد مسیر را رفته ام و 70 درصد باقی مانده تا به جایگاهی که دوست دارم، برسم.
حرف پایانی تان با خوانندگان ما.
خیلی دوست دارم دختران یاد بگیرند و بدانند که باید اعتماد به نفس داشته باشند و به اندازه کافی و برای خودشان مسیر و هدف درست ترسیم کنند. آرزو نداشته باشند بلکه هدف داشته باشند، آرزو تنها یک تخیل و ممکن است رسیدن به آن امکان پذیر نباشد.